Szynk u Kazia

Jedna to izba bogatego gospodarza, strojna w hafty, poduchy z koronkami, makatki, ręcznie tkane chodniki, stoły przykryte kolorowymi serwetami.

Druga, to izba kuchenna. Tu i chleb się wypieka i żur na barszcz kwasi, i zioła suszy. Tu więcej gospodarskich sprzętów do pracy w kuchni i w polu.

Tu ławy siermiężne z desek zbite i zydelki i ławki drewniane. Szynkarz do tej izby ubogiej stół dla "państwa" wstawił, obrusem koronkowym przykrył, a przy pańskim stole fotele ze dworu, a obok pianino i lampa naftowa.

W izbie trzeciej styl wiejski z miejskim się miesza. Tu szynkarz gorzałkę nalewa, piwem i winem raczy. Tu beczki z piwem, skrzynki z wódką i kryształowe karafki obok siebie stoją. Tu przy muzyce klezmerskiej i ludowej, przy zapachu czosnku, rozmarynu i jałowca – czas zwalnia.